Ebu Hanife dhe humbësi i thesarit

–

Një njeri, në një natë shkon te Ebu Hanife.

E pyet:

– O Imam, ka kohë që kam groposur thesarin diku,

por që assesi të më bie ndërmend vendi se ku!

A do të më ndihmoje në zgjidhjen e këtij problemi?

Ebu Hanife ia ktheu:

– Kjo s’është punë e fekihut (juristit).

Mirëpo, pasi u mendua thotë:

– Shko në shtëpi dhe fillo të falesh, por pa ndërprerje, deri në mëngjes,

kështu, me siguri do të të kujtohet vendi se ku i ke fshehur paratë, nëse do Allahu.

Njeriu u kthye në shtëpi,

filloi të veprojë ashtu siç e udhëzoi Imami.

Tek po falej iu kujtua vendi se ku i kishte fshehur paratë.

Me të nxituar shkoi dhe i gjeti ato.

Në mëngjes te Ebu Hanife po avitej një njeri.

Ishte po ai që e kishte harruar vendin e parave, iu afrua imamit,

i tregoi se e kishte gjetur vendin e parave dhe ia tregoi ngjarjen në tërësi,

por në fund e pyeti me shumë habi: – Si e dinit ju që unë do të kujtojë vendin e thesarit?

Imam Ebu Hanife ia ktheu:

– E dija që shejtani nuk do t’ju lë të qetë gjatë faljes dhe, me siguri, do t’ju pengonte, duke ju bërë të kujtonit vendin e thesarit tuaj të fshehur. Po pse ju nuk e vazhduat namazin deri në fund si falënderim ndaj Allahut për gjetjen e thesarit?

–

Dr. Musli Vërbani

“365 tregime për fëmijën tuaj brenda 12 muajve të vitit”