Përkufizimi i Traditës dhe Zakonit

Tradita dhe Zakoni është Çështje e cila përkujdeset për sigurimin e interesit shoqëror, interes i cili ndryshon me ndryshimin e kohës, vendit dhe rrethanave.

Ekzistojnë Çështje për të cilat dijetarët për të dhënë mendimin e tyre duhet t’i dinë traditat dhe zakonet e tyre, mendimet dhe veprimet e tyre.

Mendimet dhe veprimet e njerëzve bazohen në atë çka besojnë dhe e njohin njerëzit. Dhe nëse vendoset një ligj i cili nuk është në harmoni me atë çka e njohin njerëzit, atëherë ata vendosin në atë çka e njohin.

Ligjet e sheriatit të cilat burojnë nga Kur’ani dhe suneti janë ligje të cilat janë të përshtatshëm dhe të cilat nuk janë në kundërshtim me interesat e vazhdueshme të shoqërisë.

E drejta e traditës ndahet në dy lloje:

Traditat që janë të mira, të cilat nuk janë në kundërshtim me burimet e të drejtës së Sheriatit.
Traditat që janë në kundërshtim me të drejtën e Sheriatit.

E drejta e traditës për të qenë e ligjshme ndahet në katër lloje:

Tradita e cila është e përhapur tek muslimanët dhe nuk e refuzon askush, p.sh. traditë është të shpenzohet në ditët e festave.

Tradita e cila është e përhapur në ndonjë qytet apo në ndonjë fis, p.sh. traditat në mes qytetit të Gjilanit dhe Prishtinës me rastin e vdekjeve.

Tradita që ka të bëjë me përdorimin e shprehjeve, siç ndodhë rasti në viset e Kosovës.

Tradita e cila fillon të përhapet në një popull e që nuk ka ekzistuar më

herët, por dalëngadalë bëhet e zakonshme.

Kushtet e traditës

Kushtet e traditës janë pesë:

Tradita e cila është e njohur në një bashkësi ose vend, dhe të mos jetë në kundërshtim me ndonjë normë të Sheriatit, me fjalë tjera Zakoni të jetë në përputhje të plotë me Sheriatin.

Tradita të jetë e njohur (pranuar) nga e gjithë bashkësia ose vendi, dhe të jetë asi ku të gjithë veprojnë sipas saj, ngase nëse nuk është e njohur si e tillë, atëherë sheriati nuk e konsideron të ligjshme.