–
Asija ishte një besimtare e devotshme.
Ishte e bukur, e ëmbël dhe e dhimbsur.
Burri i saj ishte Firauni.
Firauni ishte pabesimtar.
Firauni ishte mizor dhe i pamëshirshëm.
Faraoni e kuptoi se Asija i kishte besuar Musait.
Ajo nuk e fshehu këtë të vërtetë dhe tha me zë:
– Po, edhe unë i besova Zotit të Musait!.
Asijën nuk e mashtroi pasuria e pafund e Firaunit që të bëhej pabesimtare.
Pushteti i Firaunit nuk e mashtroi të mos jetë e devotshme ndaj Krijuesit.
Dhuratat e shtrenjta nuk e gëzuan më shumë se besimi në Zot.
Bukuritë e kësaj bote nuk e mashtruan që ta harrojnë botën tjetër.
Jeta në pallate luksoze nuk e mashtroi që të mos kërkoj shtëpi në xhenet.
Gjatë torturave e bëri një lutje:
“O Zoti im! Ndërtoma një shtëpi tek Ti, në Xhenet;
më shpëto nga Faraoni dhe veprat e tij dhe më shpëto nga populli keqbërës!”
Asija e ngriti kokën lart dhe pa nga qielli, asaj iu hoqën perdet e syve.
Iu tregua pallati me perla të bardha që ishte ndërtuar për të në xhenet.
–
Dr. Musli Vërbani