Martesa e Abdullahut me Eminen
Abdullahu ishte djalë i ri.
Ai ishte i pashëm, trim dhe kishte virtyte të mira.
Shumë vajza kishin dëshirë të martoheshin me të.
Përpos virtyteve të mira, ai në fytyrë kishte edhe dritën e Muhamedit a.s.
Baba i tij Abdul Mutalibi, për Abdullahun e zgjodhi vajzën fisnike Eminen.
Eminja ishte e bija e Vehbit.
Pasi u martua Abdullahu me Eminen, drita e Muhamedit a.s. kaloi prej Abdullahut në Eminen.
Emineja mbeti shtatzënë.
Pasi kaluan tre muaj kur ajo ishte shtatzënë, i vdes burri.
Emineja jetonte me mall e me shpresë duke e pritur lindjen e fëmijës.
Ishte mëngjes. Ditë e martë, 12 Rebul Evel, viti 571, Emineja lindi djalë.
Emineja u gëzua pa masë.
Shërbëtori me të shpejtë shkoi te AbdulMutalibi duke e lajmëruar se Eminja ka lindur djalë.
Shërbëtori i thotë: – Gëzohu se Eminja ka lindur djalë.
AbdulMutalibi u gëzua shumë. I ftoi kurejshit dhe i pyeti se si ta quante djalin.
Secili propozonte emër çka nuk i përshtatej.
AbdulMutalibi vetëm tundte kokën dhe nuk e pranonte.
Në një moment dëgjon një zë:
– Emëroje Muhamed, emëroje Muhamed!
Emëroje Muhamed sepse ky djalë do te jetë i lavdëruar gjithmonë.
Do të lavdërohet dhe do të falënderohet prej gjithë popujve.
AbdulMutalibi pa hamendje u tha të gjithëve, kjo foshnje e ka emrin Muhamed.
Kur lindi Muhamedi a.s. shtëpia e Emines u mbush me dritë nga të gjitha anët. Trupi i tij shkëlqente.
Ra në sexhde, iu përkul ZOTIT, ndërsa drita rrezonte nga të gjitha anët.
–
Dr. Musli Vërbani
“365 tregime për fëmijën tuaj brenda 12 muajve të vitit”