Në një kohë, në Egjipt, Allahu e dërgoi Musain a.s. që ta shpëtojë popullin e tij nga Firauni.

Firauni ishte mbret kriminel.

Pasi shpëtuan, u vendosën në një vend në Sina.

Si zakonisht gratë mbajnë stoli të arit me vete.

Në mesin e të ikurve ishte njëri i quajtur Samirij.

Samiriu ishte prej beni israilëve dhe ishte magjistar.

Zoti i Lartmadhëruar kërkoi që Musai a.s. të zgjedh shtatëdhjetë burra nga beni israilët dhe të ngjitet në kodër.

Musa a.s. qëndroi tridhjetë ditë, pastaj i vazhdoi edhe dhjetë ditë.

Gjatë këtyre katërdhjetë ditëve Samiriu tuboi arin nga gratë e beni israilëve,

prej atij ari e ndërtoi një statujë në formë të viçit.

Pastaj e bëri që viçi të pëllet sikurse të jetë viç i gjallë.

Kur e dëgjuan beni israilët, Samiriju u tha: – Ky është Zoti juaj, këtë adhurojeni.

Populli filloi të sillej rreth tij dhe të këndojë, duke e besuar dhe duke e adhuruar si Zot.

Nga 600 000 beni israilë, vetëm 12 000 prej tyre nuk e adhuronin viçin.

Zoti i Lartmadhëruar e lajmëroi Musain a.s. se populli i tij po e adhuronte viçin.

Musai a.s. i hidhëruar u kthye te populli pas 40 ditëve.

Shkoi te vëllai i tij Haruni a.s., e kapi për mjekre dhe i tha se pse e ka lejuar adhurimin e viçit.

Haruni a.s. i tha: – Unë u frikova se mos po shkaktoj përçarje në mes popullit.

Pastaj Musai a.s. e dogji viçin e arit,

e shkriu dhe e hodhi në det.

Samiriju shkoi në pyll, atje iu vërsulën kafshët e pyllit dhe e mbytën.

–

Dr. Musli Vërbani