Një nënë ishte duke i dhënë gji foshnjes së vet.

Kalon aty pari një i pasur hipur në një deve të shtrenjtë e të bukur.

Nëna e tij tha:

– O Allahu im, bëje djalin tim sikurse ky!

Fëmija e la gjirin, u kthye nga njeriu, e shikoi dhe tha:

– O Allahu im, mos më bëj si ai!

Pastaj u kthye nga gjiri dhe vazhdoi të thithë.

Nëna habitet me reagimin e foshnjës së saj.

Pastaj njerëzit kaluan me një robëreshë.

Robëreshën e rrihnin dhe i thoshin:

– Ke bërë pandershmëri, ke vjedhur.

Ajo thoshte:

– HasbijAllahu ve ni’mel-vekil.

(Allahu më mjafton për gjithçka dhe Ai është mbrojtësi më i mirë)

Nëna e foshnjës tha: – O Allahu im, mos e bëj djalin tim si kjo.

Foshnja e la thithjen dhe shikoi nga ajo e tha:

– O Allahu im, më bëj mua si ajo.

Foshnja është arsyetuar duke thënë:

– Njeriu i pasur në deve ishte tiran, andaj dhe kam thënë, o Allahu im, mos më bëj si ai! Mos më bëj tiran.

– Robëresha për të cilën thoshin se ka bërë pandershmëri, në të vërtetë ajo nuk ka bërë, thoshin se ka vjedhur, por kanë shpifur për të, për këtë arsye thashë: O Allahu im, më bëj mua si ajo.